In mijn werk als arbeidsmediator zie ik het keer op keer: emoties spelen een grote rol bij problemen in de samenwerking. Boosheid, frustratie, teleurstelling – ze komen vaak als eerste binnen, nog vóór de woorden. En dat is begrijpelijk. Mensen werken hard, voelen zich betrokken, en raken gekwetst als dingen misgaan.

Toch schrikken veel mensen van die emoties, ook aan de mediation tafel. “Het moet toch professioneel blijven?”, hoor ik dan. Maar juist door emoties weg te duwen, blijven misverstanden en spanningen onder de oppervlakte broeien.

Boosheid laat vaak zien dat er grenzen zijn overschreden. Frustratie wijst op verlangens of behoeften die niet gehoord worden. Teleurstelling laat zien dat er verwachtingen waren – en misschien ook hoop.

In mediation maken we ruimte voor die emoties. Niet om ze groter te maken, maar om ze te begrijpen. Want pas als je weet waar het echt over gaat, kun je weer luisteren. En samenwerken.

Het mooie is: zodra mensen zich gehoord voelen, zakt de spanning. Er komt ruimte voor verbinding, én voor oplossingen. Emoties zijn dus geen obstakel. Ze zijn de ingang.